 |
| Oud affiche op de muur van het huidige Polly Maggoo |
De stoelen, banken en tafelbladen kwamen uit oude metrorijtuigen. Aan de donkere muren hingen affiches van de film 'Qui êtes-vous Polly Maggoo', van Cassius Clay en affiches met portretten van ongure types.
Wat we vooral leuk vonden: je had er snel contact met andere bezoekers. Of beter gezegd: met mannen. Zo ontmoetten we er een Duitser, Norbert, die beweerde dat hij de enige buitenlander was die tijdens de rellen van mei ’68 in Parijs was opgepakt. Hij had drie dagen in de gevangenis gezeten.
Overdag zaten voor het raam altijd mannen te schaken, met een klok naast zich op tafel. Eén van hen was de Joegoslaaf Tomislav op wie enkele van mijn au-pair vriendinnen verliefd waren.
 |
| Polly Maggoo in 1982 |
Het is een prachtig affiche, maar de film 'Qui êtes-vous Polly Maggoo' heb ik nooit gezien. Het is een Franse speelfilm uit 1966, geregisseerd door William Klein. De mysterieuze vrouw op het affiche is het Iers-Amerikaanse model Dorothy McGowan. De film is een satire op de modewereld in Parijs. Op YouTube zijn enkele fragmenten te vinden.
 |
| Qui etes-vous Polly Maggoo? |
Het oude Polly Maggoo is allang verdwenen, op nummer 9-11 is nu hotel Henri IV gevestigd. Het nieuwe café Polly Maggoo dat op nummer 3 is te vinden (hier heet de Rue St-Jacques Rue du Petit Pont), lijkt in niets op het oude Polly. Maar wel hangen er de oude affiches en ze draaien er goede muziek. Een biertje kost er aan het eind van de middag - happy hour - € 4,50.
Heb je herinneringen aan het oude Polly Maggoo? Laat het me weten!
 |
| Polly Maggoo nu |
Hi Willy, Ik was een jaar later dan jij au pair. Zelfde herinneringen aan Polly. Dank voor je blog. Bernd
BeantwoordenVerwijderenOp 24 mei 2020 ontving ik deze herinnering aan Polly Maggoo:
BeantwoordenVerwijderenDag Willy, op je blog kwamen we je verhaaltje over Polly Maggo tegen, nadat
we opzoek waren naar het oude cafe, waar mijn partner en ik elkaar in maart
1980 tegen kwamen. Zij was au pair en met een aantal andere Nederlandse
meisjes was tijdens haar periode in Parijs 1979/1980, Polly Maggoo een
"thuishonk". Donker, vol affiches, rokerig en altijd vol. Ze herinnert zich
nog een Amerikaanse vrouw die er bloemen verkocht en veel aangeschoten uren.
Toen ik op 8 maart 1980 met een vriend spontaan bedacht vanuit Groningen naar
Parijs te vertrekken kwam ik haar samen met een vriendin die avond tegen en
nam ze ons mee naar "haar" café. Het was onder een tafeltje van Polly Maggoo
waar wij onzeker elkaars handen zochten. Afgelopen 8 maart waren we met onze
twee kinderen en schoondochter in Parijs om onze 40 jarige liefde te vieren.
We begonnen met bier in Polly Maggoo, inmiddels een paar panden richting
Seine verhuisd. Eigenlijk is het inmiddels een vreselijke tent. Maar het
affiche van Polly en Mohamed Ali hangen er nog. Wij vonden het heel leuk te
ontdekken dat de kroeg in de zelfde periode op anderen ook indruk heeft
gemaakt. Hartelijke groet, Sam Drukker Amsterdam
Hi, ik was gek op Polly; ik was au pair in 73-74. Heel veel mensen ontmoet en leren nachtbraken. Vreselijk leuke mensen ontmoet, maar nadien nooit meer contact gehad. Wel jammer;
BeantwoordenVerwijderenRenée Bakker
Ja, Polly Maggoo was top!
VerwijderenMijn goede goden, ik draaide ‘Paris s’éveille’ en denk aan mijn avonturen in Parijs eind jaren ‘70. Ik herinner me de eerste kroeg in de mooiste stad van de wereld waar ik thuis kwam. En ik vind zomaar mensen die het ook nog weten. Sweet memories.
BeantwoordenVerwijderenHoi Willy,wij kwamen als chauffeurs regelmatig bij Polly Maggoo als we op Garronor of Rungis moesten overnachten, we gingen dan met een groepje in een afgekoppeld truck om daar een biertje te halen, dat was eind jaren 70 en wat me nog bijstaat het was er altijd bomvol, bere gezellig en goede muziek.
BeantwoordenVerwijderenWat leuk! Ik kan me niet herinneren er ooit met een chauffeur te hebben gesproken.
VerwijderenPolly was mijn stamkroeg van 1973 tot zeker 1978. Ik heb daar heel wat verdient met snelschaken. Polly Maggo lag in het verlengde van de rue St. Jacques in de rue du Petit pont. Je had en hebt daar ook nog de Who's bar. Jacques, de eigenaar, had ook een ander café vlak om de hoek in een kelder, daar werd ook geschaakt en veel jazz gespeeld.
BeantwoordenVerwijderenOm de hoek van de Polly was een friettent waar je een steak frites met een ballon de rouge kon krijgen voor 10 francs, nu minder dan €2. Ik woonde destijds een paar straten verderop. Mooie tijden!
Ik wist niet dat er geld werd verdiend met snelschaken.
VerwijderenJa, inderdaad, de Who's bar, daar zaten wij ook wel. De friettent herinner ik me niet.
Hoe grappig! Ik was au pair in 1994 en heb er ook nog toffe herinneringen aan :-) Beetje maffe tent maar dat maakte de stad en het leven daar juist leuk! Omdat de Polly altijd de hele nacht open was eindigden we altijd daar. Ik heb inderdaad gezien dat het nu totaal vernieuwd is. Ben nog niet binnen geweest.
BeantwoordenVerwijderenMijn herinneringen gaan terug naar 1969. Ook ik was toen au-pair in Parijs. Een vriend nam mij mee naar de Polly Maggoo voor een drankje en stelde mij voor aan 2 andere Nederlanders die bij Philips Parijs werkten. Met één van hen ben ik nu 51 jaar getrouwd! Op de begane grond was de bar maar er was ook nog een keldertje waar muziek gemaakt werd. Er waren 2 muzikanten die daar vaak kwamen om wat geld bij te verdienen: ene Charlie uit Schotland en een Nederlander die leuk kon zingen en gitaar spelen. Ze waren een beetje elkaars "concurrenten" en zongen om de beurt. De Nederlander heette DAVE en is later een zeer beroemde zanger geworden. Wie kent hem niet??
BeantwoordenVerwijderenWe hebben daar voor het eerst in die kelder kennis gemaakt met de drug LSD. Zelf nooit gebruikt (écht niet!), Maar er waren enkele bezoekers die het bij zich hadden en gebruikten. De Poly Maggoo was inderdaad een beetje een obscure kroeg, maar wel érg gezellig en mijn echtgenoot en ik hebben er geweldige herinneringen aan.
Saskia van Strien-de Haan
Dat keldertje was er in mijn tijd niet meer. Mooie aanvulling op de geschiedenis van Polly Maggoo. Dank je!
VerwijderenLeuk verhaal! We kennen Polly Maggoo al sinds begin jaren '70. Mijn schepen heb ik naar haar vernoemd, en nu heet onze buscamper Polly Maggoo. Compleet met de filmposter....
BeantwoordenVerwijderenGeweldig!
VerwijderenSamen met mijn, nog steeds, vriendin in 1973 in Parijs. Twee blonde meiden uit de provincie in de grote stad. Daar bij Le Chat Qui Pêche ontmoetten we Alain en Phillip. Twee Russische broers waarvan Alain de barkeeper bij Polly Magoo was. Een absolute belevenis. Er was inderdaad een Joegoslaaf die ws ieder meisje meenam naar een steegje. Dat was minder leuk. Alain is nog in Nederland geweest en viel erg in de smaak bij mijn ouders...helaas was de magie van Polly en Parijs niet meegekomen naar Nederland. Ik heb nog wel een foto uit een tijdschrift waar Alain reclame maakt voor de horeca.. Sweet memories. Wie herinnert zich ook Alain Makothine?
BeantwoordenVerwijderenDank voor je verhaal! Ik woonde in 1978-1979 in Parijs en denk niet dat het dezelfde Joegoslaaf was.
VerwijderenHee wat leuk dit. Ik zat in 1978/79 als au pair in Parijs en ging ook naar de Polly Magoo. Was een beetje verliefd op de barkeeper, Alain. Hij niet op mij overigens. Wat ik me verder herinner, is dat er een klant was die ongevraagd bij mij in de taxi sprong en knap vervelend werd
BeantwoordenVerwijderenHelaas herinner ik me Alain niet meer. Wel ene Mehdi die eigenaar scheen te zijn van de kroeg en die elders een crepesrestaurant had. Volgens mijn Weense vriendin Suzy was het niet helemaal pluis wat hij uitvoerde.
VerwijderenOok ik kwam in 1980 als "fille Au-pair" in Polly Maggoo. Ik verbleef in Saint-Mandé net buiten de Periphérique. Naarmate het later werd, werd het publiek ruiger en werd de sfeer wat grimmiger. Maar vaak pakte ik de laatste metro naar huis, 18 lentes jing nog maar onbevangen en onbevreesd.
BeantwoordenVerwijderenAfgelopen jaar kwam ik samen met mijn 24-jarige dochter langs de Rue Saint Jacques en ja hoor daar stonden de letters nog op de gevel: "Polly Maggoo". Vele herinneringen kwamen weer boven.