19 jun 2014

FIETSDAGBOEK – Naar de bunkers bij Hoek van Holland

De fiets is mijn favoriete vervoermiddel. In de rubriek Fietsdagboek verslagen van mijn tochten langs Zuid-Hollands erfgoed.

Voor het Erfgoedhuis Zuid-Holland ben ik momenteel bezig met een lesbrief over de Atlantikwall. De Atlantikwall is een van de erfgoedlijnen in Zuid-Holland. Het Erfgoedhuis heeft daarom een folder uitgebracht met informatie over al het Atlantikwall erfgoed in de provincie en een boekje met een fietstocht langs de bunkers rondom Hoek van Holland. Die wil ik fietsen!
Wil je alles weten over de Atlantikwall in Zuid-Holland? Klik dan hier.

Bunker Hoek van Holland
Oranjesluis
Op 31 mei 2014 stap ik met mijn fiets op de metro op de Voorschoterlaan. Ik heb geen zin in een fietstocht door de bebouwde kom, ik laat me liever vervoeren tot Schiedam-Centraal. Omdat ik ben vergeten een kaart mee te nemen, ben ik afhankelijk van wat de ANW-fietsbordjes me vertellen. Eerst Vlaardingen en dan Maassluis. Tot mijn schrik zit ik ineens op een weg naast de A20, de Broekpolderweg. Geen pretje, vooral niet bij tegenwind. Gelukkig stuit ik op pannenkoekenboerderij ’t Sonnetje, waar de appeltaart prima smaakt. Dan maar dwars door Maassluis dat vrolijk versierd is vanwege het 400-jarige bestaan. Onderlangs de Maasdijk fiets ik richting ‘s-Gravenzande. De eerste bunker tref ik aan bij de Oranjesluis. Hier was één van de toegangen tot de Festung Hoek van Holland.

Bunker bij de Oranjesluis
Verstopt onder heuvels
De bunkers van ’s-Gravenzande zijn een verhaal apart. In het Oranjepark zijn de bunkers verstopt onder de aarde. Het zijn heuvels met struikgewas waar kinderen verstoppertje spelen. Volgens mijn boekje is er ook een bunker aan de Leeuweriklaan. Ik fiets er langzaam rond, neem nog even een kijkje in een parkje, maar zie geen bunker. Pas als ik de straat uitfiets, zie ik ineens waar hij moet zijn. Verstopt in een heuvel met struikgewas die tegen een appartementencomplex aan ligt. Hetzelfde in de Boerenlaan. Ik fiets de straat in, rijd een blokje om, maar zie geen bunker. Tot ik de straat uitfiets en ineens tegen een huis een heuvel met struikgewas zie. Dit moet de plek zijn waar de huiseigenaar ‘zijn’ bunker heeft ingericht met een sauna en een filmzaaltje.
Bij het Arendsduin is het duidelijk, de hooggelegen villa’s zijn niet gebouwd op duinen, maar op bunkers.

Villa op bunker in 's-Gravenzande
Torpedoloods
Daar de duinen fiets ik naar Hoek van Holland. De Zeetoren, het Atlantikwallmuseum, Fort 1881, die plekken ken ik al, maar nog niet de Torpedoloods, die in 1886 werd gebouwd voor de opslag van torpedo’s en zeemijnen en die in de Tweede Wereldoorlog werd gebruikt voor de opslag van munitie.

Torpedoloods
Het Hoge Licht
Dan heb ik genoeg bunkers gezien en besluit langs de Nieuwe Waterweg terug te fietsen naar Rotterdam. Ik breng een groet aan het Hoge Licht, de grote broer van het Lage Licht, het vuurtorentje dat in Rotterdam bij de Leuvehaven staat en waarin we ieder jaar tijdens de Museumnacht een voorstelling spelen. Vroeger stond het Lage Licht ook in Hoek van Holland. Als zeelui vanaf de
Noordzee de Nieuwe Waterweg op wilden varen en ze zagen dat de lichtbundels van het Hoge Licht en het Lage Licht op één lijn zaten, dan wisten ze dat ze de juiste koers hadden.

Het Hoge Licht
In Vlaardingen heb ik er genoeg van en stap met mijn fiets op de trein naar Rotterdam. Ik heb ongeveer 50 km gefietst.


15 jun 2014

FIETSDAGBOEK – Naar Kinderdijk

De fiets is mijn favoriete vervoermiddel. In de rubriek Fietsdagboek verslagen van mijn tochten langs Zuid-Hollands erfgoed.

Op 15 juni 2014 stap ik in Kralingen op en fiets de Oudedijk op in oostelijke richting. De Oudedijk gaat al snel over in de ’s-Gravenweg, die weg die bedoeld wordt in de uitdrukking ‘Zo oud als de weg naar Kralingen’. De ANWB-fietsbordjes die me de richting wijzen naar Krimpen aan de IJssel leiden me door de buitenwijken van Capelle aan de IJssel. Ik heb er spijt van dat ik niet meteen naar de Maas ben gefietst, maar als ik de Algerabrug zie, is alles goed. Naast de brug staat een bord dat trots vermeldt dat dit het eerste werk van de Deltawerken is. De schuiven van de brug, die in 1958 werd geopend, gaan naar beneden bij extreem hoog water. In 1953 brak de dijk even verderop bij Nieuwerkerk aan den IJssel bijna door. Lees hier het verhaal over deze geschiedenis.

Waterkering Algerabrug
Ik fiets door Krimpen aan den IJssel, langs kerkgangers die naar huis lopen. Ook hier zitten we in de biblebelt. En ineens ben ik buiten de bebouwde kom en fiets over een landelijk weggetje. Het is de Tiendweg, een oude weg, gezien het ontginningspatroon van het land aan weerszijden. De Krimpenerwaard is duizend jaar geleden ontgonnen en het landschap hier bestaat uit lange rechte stroken land, omgeven door sloten.
De schapen zijn geschoren, het gras van sommige weilanden gemaaid. In ongemaaide weilanden liggen bruine koeien te doezelen. Rechts zie ik de dijk van de Lek en weer heb ik spijt dat ik de rivier niet eerder heb opgezocht. Zodra ik in Krimpen aan de Lek ben sla ik rechtsaf, de Schoolstraat in. Op de dijk zie ik meteen al het pontje dat me naar Kinderdijk zal brengen. De overtocht kost 75 cent en duurt nog geen vijf minuten. Wil je meer weten over de geschiedenis van Krimpen aan de Lek, klik dan hier.

Pontje naar Kinderdijk
Aan de overkant fiets ik over de Veerdam, met links een rij kleine huizen en rechts een rij zwaar geurende lindebomen.
Nog geen uur onderweg en ik ben er, bij het beroemde werelderfgoed: de negentien molens van Kinderdijk. Tot mijn verrassing kan ik dwars door dit unieke gebied fietsen, over de Molenkade Nederwaard loopt naast het voetpad een fietspad. Niet iedere toerist kent het verschil tussen een fietspad en een voetpad, maar ik manoeuvreer handig tussen de Japanners door. Mooi zijn ze, de molens, vooral als de wieken draaien door de stevige bries. Wil je meer weten over de molens van Kinderdijk, klik dan hier.

De molens van Kinderdijk
Via de Middelweg, een smalle weg met schilderachtige bomen, fiets ik naar Nieuw-Lekkerland. Ik wil met het pontje naar Lekkerkerk, maar het vaart niet op zondag. Dat is jammer, want aan de overkant zie ik de huizen van Lekkerkerk fier op de kade staan en de kerk ziet er zo vriendelijk uit. Maar er zit niets anders op, ik moet via de Lekdijk terug naar Kinderdijk en dan weer het pontje naar Krimpen aan de Lek nemen.
Omdat het stevig waait, neem ik daar toch maar weer de Tiendweg. In Krimpen aan de IJssel stuit ik opnieuw op kerkgangers die worden gelokt door de dwingende kerkklok van de gereformeerde kerk.

De Middenweg
Aan de andere kant van de Hollandsche IJssel sla ik meteen linksaf en fiets over de IJsseldijk langs
Kralingseveer en dan de Schaardijk op die me onder de Van Brienenoordbrug door leidt. Zo fiets ik langs de Maas, over de Schaardijk die overgaat in de Nesserdijk die weer overgaat in de Honingerdijk. Al deze dijken horen bij Schielands Hoge Zeedijk, in de dertiende eeuw aangelegd in opdracht van Aleid van Holland. Van Schiedam tot Gouda beschermt de dijk drie miljoen mensen tegen hoog water in de Maas en de Hollandsche IJssel.

Vrachtschip Desperado
Als ik op een bankje op de Nesserdijk kijk naar de overkant waar ik het Feyenoordstadion zie en de spitse torens van de Essalam moskee, vaart een vrachtschip voorbij met de naam Desperado. Houdt de schipper van de Eagles of zegt de naam iets over het hedendaagse schippersbestaan? Ik fiets maar weer verder, over de Honingerdijk, langs de mooie watertoren van De Esch, een van de oudste en grootste van het land. Via de Essenlaan en de Vijverlaan kom ik terug bij de Oudedijk.

Watertoren van De Esch
Deze fietstocht was ongeveer 40 km.